Na de in gebruik neming van de nieuwe bijzondere begraafplaats aan de
Pinkelseweg in 1870 en de sluiting van begraafplaats bij de kerk ontving
het kerkbestuur in april 1873 een brief van Burgemeester en wethouders
van de gemeente Rheden. In deze brief gericht aan de "Heeren Kerkvoogden
der Hervormde Gemeente te Rheden" werd meegedeeld dat op 1 mei van dat
jaar een vernieuwde wet op de begraafplaatsen in werking zal treden:
"In gevolge het bepaalde bij art. 12 der wet van 4 December 1872,
staatsblad no134, die 1 Mei 1873 in werking treedt, moet uiterlijk binnen
een jaar na dat in werking treden, een locaal worden ingerigt voor tijdelijke
bewaring van overledenen aan eene besmettelijke ziekte, en wel bij elke
begraafplaats, bijzonder of algemeene.
De Inspecteur van het geneeskundig staatstoezigt voor Gelderland en
Overijssel geeft het volgende in overweging.
Het doel der wet van 4 December 1872, staatsblad no 134 is om
verspreiding van besmettelijke ziekten ook door het spoedig verwijderen
van daaraan overleden lijders zoo veel mogelijk te beletten gelijk
duidelijk blijkt uit art. 12.
Zoodanig spoedig overbrengen sluit derhalve de mogelijkheid in, dat de
lijder slechts schijndood is en weder bijkomen kan. Het is al zoo nodig
het veronderstelde lijk eene verblijfplaats te verschaffen, die het
mogelijk maakt dat ook de schijndode verder weder bijkomen kan.
Het lokaal dient daarom zo ingerigt te worden, dat dit doel bereikt kan
worden zonder dat er gevaar voor besmetting van ander personen bestaat.
Het dient dus te zijn van steen, door een vaste muur in 2 delen gesplitst en waarin
zich een raam bevindt, in de muur gemetseld zodat het niet openen kan.
De ene helft van het gebouwtje moet worden ingericht tot verblijf en woonplaats
van den doodgraver, die door het raampje moet kunnen zien wat in het
andere vertrek gebeurt.
In het andere vertrek moet eene eenvoudige legerstede zich bevinden,
waarop eene matras en kussen met zeegras of varen gevuld en eene wollen
deken en waarover het koord hangt van een schel die zich in vertrek van
den doodgraver bevindt, ten einde bij mogelijke gevallen den doodgraver
te kunnen waarschuwen.
Tusschen beide deelen van het gebouwtje mag geene gemeenschap mogelijk
zijn en derhalve moet elk een afzonderlijken ingang hebben.
Wij hebben de eer uw ED. hiervan kennis te geven en uit te nodigen aan
de wetsbepaling te voldoen"
Was getekend Burgemeester en secretaris.
Er werd actie verlangd van de "Heeren Kerkvoogden". Dit schijndodenhuisje is gebouwd. Wanneer dit heeft plaats gevonden is nog teruggevonden in de archieven. Of het ooit als zodanig is gebruikt weten we niet. In sommige stukken wordt dit gebouwtje ook wel lijkenhuisje genoemd. Het is nog lang gebruikt als opslagplaats van de gereedschappen en materialen van de doodgraver/ grafdelver. Ook de toenmalige lijkkoets van de diaconie stond er. In de 1965 is het huisje afgebroken door aannemersbedrijf Cris Liet. Het was volledig in verval geraakt en werd door jeugd gebruikt als plaats van "samenkomst en vertier", dit ondanks de vervallen staat.